دولت و بخش خصوصی، انتقال کارخانه‌های فولادی به جنوب ایران را کلید زده‌اند. نزدیکی به آب، بندر و منابع انرژی، این تصمیم را اقتصادی‌تر از گذشته کرده است. اما این جابه‌جایی، پیامدهایی فراتر از صرفه‌جویی در هزینه دارد.
فولاد از کویر به دریا کوچ می‌کند!
با تشدید بحران آب و گران‌شدن هزینه‌های انرژی در مرکز ایران، دولت طرح انتقال کارخانه‌های فولادی به جنوب کشور را اجرایی کرده است.
این طرح که همزمان با توسعه بنادر جنوبی و گسترش مناطق آزاد پیگیری می‌شود، حالا به یک استراتژی رسمی برای نجات صنعت فولاد تبدیل شده است.
کارخانه‌هایی مانند فولاد مبارکه، فولاد خوزستان و ذوب‌آهن اصفهان، به‌دنبال ایجاد خطوط تولید یا پایانه‌های صادراتی در شهرهایی مثل بندرعباس، جاسک، چابهار و بوشهر هستند.
مهندسان می‌گویند نزدیکی به آب خلیج فارس و دریای عمان، هزینه‌های خنک‌سازی و تأمین انرژی را کاهش می‌دهد.
تحلیلگران اما هشدار می‌دهند که این انتقال، نیازمند سرمایه‌گذاری سنگین در زیرساخت است. خطوط ریلی، برق صنعتی پایدار، اسکله‌های تخصصی و نیروهای متخصص، باید پیش از جابه‌جایی کامل تأمین شوند.
در غیر این‌صورت، جابه‌جایی به جنوب ممکن است به اختلال در تولید و افزایش بهای تمام‌شده منجر شود.
از سوی دیگر، این تصمیم می‌تواند توازن اشتغال صنعتی در کشور را بر هم بزند. استان‌هایی مانند اصفهان، یزد و کرمان ممکن است با ریزش شغل در حوزه فولاد مواجه شوند، در حالی‌که مناطق جنوبی فرصت جذب سرمایه و نیروی کار تازه را پیدا می‌کنند.
وزارت صمت، در آخرین برنامه خود، اعلام کرده که جنوب ایران باید به «هاب صادرات فولاد» تبدیل شود.
به‌گفته یک مقام آگاه، در فاز اول، ۵ طرح انتقال خط تولید به جنوب در حال بررسی است.
در نهایت، موفقیت این جابه‌جایی، بستگی مستقیم به توان لجستیکی، حمایت مالی و توسعه همزمان زیرساخت دارد.
اخبار روز فولاد را در فولادنیوز بخوانید .
