سال سخت صنایع معدنی آغاز شده است. قطعی برق، کمبود گاز و سوخت، و محدودیت آب فعالیت کارخانه‌ها و معادن را فلج کرده است. بسیاری از واحدهای تولیدی با زیان سنگین روبه‌رو هستند و پیش‌بینی می‌شود تا پایان سال تنها حدود ۱۰۰ روز کاری داشته باشند.
بحران انرژی و نیروی کار، صنایع معدنی را زمین‌گیر کرد
صنایع معدنی ایران در یکی از دشوارترین سال‌های خود قرار دارند. بحران انرژی در همه بخش‌ها گسترده شده است. کارخانه‌های سیمان، سنگبری‌ها و صنایع فلزی با خاموشی‌های مکرر و قطع گاز دست‌وپنجه نرم می‌کنند. معادن به دلیل کمبود سوخت گازوئیل تعطیل می‌شوند و زنجیره تولید از معدن تا کارخانه متوقف می‌شود.
کمبود آب نیز شرایط را بدتر کرده است. کمبود آب و برق مستقیماً هزینه‌های عملیاتی را افزایش داد و سطح تولید را کاهش داد. این وضعیت صادرات سنگ‌های تزئینی و محصولات معدنی را مختل کرده و شرکت‌ها برای تأمین سفارش‌های بین‌المللی ناتوان مانده‌اند.
بحران نیروی کار هم معضل دیگری است. سیاست‌های محدودکننده باعث خروج کارگران ماهر خارجی شده است. کارخانه‌ها بدون این نیروها قادر به راه‌اندازی دستگاه‌ها نیستند. حتی زمانی که برق و سوخت تأمین می‌شود، تولید به سطح گذشته برنمی‌گردد. بازسازی توان تولید پس از خروج این نیروها زمان‌بر و پرهزینه است.
سال سخت صنایع معدنی فقط در تولید خلاصه نمی‌شود. ناترازی انرژی و محدودیت‌های بازار سوخت، برنامه‌های توسعه و سرمایه‌گذاری را متوقف کرده است. بسیاری از واحدها زیان‌ده شده‌اند و در بهترین حالت، تا پایان سال با فعالیت محدود ادامه خواهند داد. اگر راهکار فوری برای مدیریت انرژی، تأمین سوخت و حفظ نیروی کار ارائه نشود، صنایع معدنی با بحرانی بلندمدت روبه‌رو می‌شوند.
