شرکت فولاد آلیاژی ایران با ورود به سال ۱۴۰۴، برنامه‌ای تهاجمی برای افزایش صادرات، ارتقای فناوری و توسعه پایدار آغاز کرد. این نقشه راه، فولاژ را از یک تولیدکننده ملی به بازیگری منطقه‌ای و جهانی تبدیل می‌کند.
رستاخیز صادراتی فولاژ؛ فولاد ایران در لبه تحول جهانی
فولاژ ۱۴۰۴ آغاز فصل تازه‌ای در صنعت فولاد ایران است. شرکت فولاد آلیاژی ایران پس از عبور از سالی پرچالش، روی صادرات محصولات آلیاژی و توسعه فناوری‌های نوین تولید تمرکز کرده است. مدیران شرکت می‌دانند بازار داخلی در رکود است؛ بنابراین چشم به بازارهای ترکیه، عراق، آسیای مرکزی و حتی اروپا دارند. این تغییر جهت، نقطه عطفی برای تحول برند فولاژ است.
تحلیل‌ها نشان می‌دهد دو عامل کلیدی موفقیت این مسیر را رقم می‌زنند: سرمایه انسانی توانمند و توسعه زیرساخت‌های انرژی پایدار. فولاژ با راه‌اندازی نیروگاه خورشیدی ۲۰۰ مگاواتی و خرید یک نیروگاه حرارتی، بحران انرژی را که سال‌ها صنعت فولاد را فلج کرده، مهار می‌کند. این تصمیم، نه‌تنها تولید را پایدار می‌کند بلکه فولاژ را در مسیر فولاد سبز قرار می‌دهد؛ مسیری که بازار جهانی به‌شدت به آن نیاز دارد.
مدیرعامل فولاژ، محسن مصطفی‌پور، تأکید می‌کند: «۱۴۰۴ سال رستاخیز صادراتی ماست.» او وعده داده سهم صادرات تا ۲۵ درصد افزایش یابد و تولید به مرز ۷۰۰ هزار تن برسد. این هدف، در شرایط تحریم و کمبود نقدینگی، بلندپروازانه است اما غیرممکن نیست. فولاژ با اجرای پروژه‌های دیجیتال‌سازی، کاهش ضایعات و ارتقای بهره‌وری، مسیر رسیدن به این هدف را هموار کرده است.
کارشناسان صنعت فولاد معتقدند اگر فولاژ بتواند استانداردهای جهانی کیفیت و محیط زیست را رعایت کند، ورود به بازارهای اروپا می‌تواند واقعیت یابد. چنین جهشی نه‌تنها سودآوری شرکت را چندبرابر می‌کند بلکه موقعیت ایران را در زنجیره جهانی فولادهای آلیاژی تقویت می‌کند.
هر خبر یک تحلیل، هر تحلیل ابزاری برای تصمیم‌گیری
