هوش مصنوعی در صنایع سنگین دیگر یک انتخاب لوکس نیست، بلکه ضرورتی برای بقا و رقابت است. این فناوری با کاهش مصرف انرژی، بهینه‌سازی فرآیند تولید و کاهش انتشار کربن، معادلات فولاد، معدن و حمل‌ونقل را بازنویسی می‌کند.
وقتی الگوریتم‌ها کوره‌های فولاد را سبز می‌کنند
در بندر رتردام، کشتی‌های غول‌پیکر سنگ‌آهن و زغال‌سنگ حمل می‌کنند. اما دیگر خبری از دود غلیظ نیست. هوش مصنوعی مسیرها را بهینه می‌کند و انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا ۲۰ درصد کاهش می‌دهد. این تغییر، مصرف سوخت را کم کرده و هر کشتی روزانه ۱۶ تا ۲۲ کیلومتر مسیر کوتاه‌تر می‌رود.
در برزیل، شرکت فرو لابس فرآیند فولادسازی را با هوش مصنوعی بازطراحی کرده است. این شرکت مصرف انرژی را پایین آورده و از ضایعات بیشتری در کوره‌های قوس الکتریکی استفاده می‌کند. نتیجه، کاهش ۳/۳ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای است؛ معادل حذف ۷۵۰ هزار تن دی‌اکسید کربن. این رقم برای صنعتی که ۷ درصد از انتشار کربن جهان را تولید می‌کند، مهم است.
شرکت‌های فناوری نیز پیشتازند:
Dollar Tree با همکاری BrainBox AI مصرف انرژی کارخانه‌ها را بهینه کرد و سالانه ۸ گیگاوات ساعت کاهش داد. AVEVA در بریتانیا با یک شرکت دانمارکی همکاری کرده و طی دو سال، ۴ میلیون دلار صرفه‌جویی انرژی ایجاد کرده است.
در فولاد، کوره‌های بلند جای خود را به کوره‌های قوس الکتریکی می‌دهند. هوش مصنوعی ترکیب بهینه ضایعات و انرژی را مشخص می‌کند و انتشار کربن را کم می‌کند. این تغییر برای بقا در بازار جهانی فولاد حیاتی است.
لجستیک نیز سبزتر شده است. Cargill Ocean Transportation مسیر کشتی‌ها را با داده‌های هواشناسی بهینه می‌کند. این شرکت ۱/۵ میلیون تن انتشار کربن را سالانه حذف کرده است. Maersk نیز مصرف سوخت کشتی‌های خود را ۵ درصد کاهش داده است.
با وجود این پیشرفت‌ها، چالش‌ها باقی است. فولاد و معادن ذاتاً انرژی‌بر هستند و اجرای هوش مصنوعی سرمایه‌گذاری سنگین می‌خواهد. با این حال، آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی می‌کند که این فناوری می‌تواند تا ۲۰۳۵ انتشار این صنایع را ۲۰ درصد کاهش دهد.
برای فعالان صنعت، پیام روشن است: هوش مصنوعی صنایع سنگین را سبزتر و رقابتی‌تر می‌کند. در سال ۲۰۲۵، با فشار عرضه و کاهش تقاضا، این فناوری می‌تواند برنده و بازنده بازار را تعیین کند.
